آن که غایب از نظر گردید درمی یابمش
هرگه از خود بی خبر گردم خبر می یابمش

جلوه سرو و فریب نرگسم دل می برد
سوی بستان می روم کانجا اثر می یابمش

گوییا شرط وفاداری به سر خواهد رساند
بیشتر حاضر به هنگام خطر می یابمش

چون توانم غافل از مژگان خون ریزش شدن
من که دایم بر سر رگ نیشتر می یابمش

هیچ نتوانم سر از فرمان او برتافتن
کز رگ گردن به خود نزدیک تر می یابمش

هیبت شام فراق او نرفتست از دلم
روز فیروز که آید از سحر می یابمش

در جوانی معتکف گشتم به پیری کوچه گرد
آن چه در خلوت ندیدم در گذر می یابمش

گوییا طول امل های «نظیری » کم شده
اندکی در چشم مردم مختصر می یابمش