هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه از نظیری نیشابوری، بیانگر احساسات شاعر نسبت به معشوق است. او در غیاب معشوق، حضور او را در درون خود می‌یابد و در خطر و سختی، بیشتر به یاد او می‌افتد. شاعر از فراق معشوق رنج می‌برد و در عین حال، وفاداری خود را به او اعلام می‌کند. او در جوانی به دنبال معشوق در خلوت بود و اکنون در پیری، او را در گذر زمان می‌یابد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و عارفانه، نیاز به درک و تجربه‌ی عاطفی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است.

شمارهٔ ۳۳۶

آن که غایب از نظر گردید درمی یابمش
هرگه از خود بی خبر گردم خبر می یابمش

جلوه سرو و فریب نرگسم دل می برد
سوی بستان می روم کانجا اثر می یابمش

گوییا شرط وفاداری به سر خواهد رساند
بیشتر حاضر به هنگام خطر می یابمش

چون توانم غافل از مژگان خون ریزش شدن
من که دایم بر سر رگ نیشتر می یابمش

هیچ نتوانم سر از فرمان او برتافتن
کز رگ گردن به خود نزدیک تر می یابمش

هیبت شام فراق او نرفتست از دلم
روز فیروز که آید از سحر می یابمش

در جوانی معتکف گشتم به پیری کوچه گرد
آن چه در خلوت ندیدم در گذر می یابمش

گوییا طول امل های «نظیری » کم شده
اندکی در چشم مردم مختصر می یابمش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.