هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق و وابستگی شدید شاعر به معشوق است. شاعر با وجود آزار و جفاهایی که از معشوق دیده، همچنان عاشق و دلبسته اوست و خود را خریدار تن و جان و دل معشوق می‌داند. او از تلخی‌های گفتار معشوق شکایت دارد اما به دلیل شیفتگی به زیبایی او، همه این رنج‌ها را تحمل می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عشق و رنج‌های ناشی از آن است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم شعری کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۲۴

صنما تا بزیم بندهٔ دیدار توام
به تن و جان و دل و دیده خریدار توام

تو مه و سال کمر بسته به آزار منی
من شب و روز جگرخسته ز آزار توام

گر چه از جور تو سیر آمده‌ام تا بزیم
بکشم جور تو زیرا که گرفتار توام

زان نکردی تو همی ساخت بر من که ترا
آگهی نیست که من سوختهٔ زار توام

گر چه آرایش خوبان جهانی به جمال
به سر تو که من آرایش بازار توام

نه عجب گر بکشم تلخی گفتار ترا
زان که من شیفتهٔ خوبی دیدار توام

دزد شبرو منم ای دلبر اندر غم تو
چون سنایی ز پی وصل تو عیار توام

گر چه عشاق دل آسودهٔ گفتار منند
من همه ساله دل آزردهٔ گفتار توام
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.