هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از نظیری نیشابوری، بیانگر عشق عمیق و قناعت به کمترین توجهات معشوق است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، احساسات خود را نسبت به معشوق بیان می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه حتی کوچکترین نگاه یا کلام معشوق می‌تواند او را سیراب کند. او از قناعت خود به نعمت‌های کوچک و بی‌توقعی در عشق سخن می‌گوید و از دنیا و آخرت به عنوان اموری بی‌ارزش در برابر عشق معشوق یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی پیچیده، نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

شمارهٔ ۳۷۶

به فالی از لب تو تا ابد هما قانع
به یک نگاه ز چشم تو پادشا قانع

جهان و آخرت از راندگان راه تواند
دو عالم از تو به یک حرف آشنا قانع

فروغ روز تو بر فرق ما نمی تابد
به نکهت دم صبحیم از صبا قانع

کتاب قول و غزل کرده عشق ما نشویم
به آب و دانه چو مرغان بی نوا قانع

صفای فطرت ما کرده خاک ما اکسیر
نگشته ایم به نیرنگ کیمیا قانع

هوای چشمه آب بقاست در سر ما
کجا شویم به هر آب و هر هوا قانع

غبار دیده ما برد و قدر خود بنمود
نمی شویم ز عیسی به توتیا قانع

تفقدی ننمایی تعرضی فرما
ز شکر تو به تلخی شود گدا قانع

چه رنج ها که «نظیری » ز عهد دوست ندید
پس از هزار بلا شد به یک عطا قانع
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.