هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از نظیری نیشابوری، به زیبایی‌های معشوق و عشق الهی پرداخته و از مفاهیمی مانند شریعت، محبت، جود و عدل سخن می‌گوید. همچنین، به انتقاد از دوران حاضر و کم‌رنگ شدن ارزش‌های اصیل انسانی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و فلسفی ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۳۹۹

مرحبا ساقی خجسته جمال
از جمالت دو کون مالامال

به ترازوی اجر سنجیده
نشئه را قدر و جرعه را مثقال

می تو در شریعت تو حرام
خون ما در محبت تو حلال

رفت دوران حاتم و کسری
ماند از جود وز عدلشان تمثال

پیش تر فعل بود و قول نبود
نیست فعل این زمان و هست اقوال

جوی شیرین و قصرخسرو را
از بیابان بپرس و از اطلال

گریه بر مادران کنند از بخت
چون بزایند این زمان اطفال

غم ترکان چنان گرفته دلم
که طرب را درو نمانده مجال

در دیاری که تنگ چشمانند
بیم قحط است در فراخی سال

زین عطش ها که در دل چاک است
به زلال است تشنه طبع زلال

شبهه عشق از «نظیری » پرس
بوعلی حل نکرده این اشکال
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.