هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق و دردهای عاطفی شاعر است که با بی‌قراری، فراق و امیدواری همراه است. شاعر از روزگار سخت و ناامیدی‌ها می‌گوید، اما در عین حال به عشق و پیاله (شراب) به عنوان پناهگاه اشاره می‌کند. همچنین، او به ناتوانی در تغییر سرنوشت و واژگونی حقایق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاطفی عمیق، ناامیدی و اشاره به مصرف شراب است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین، درک کامل شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

شمارهٔ ۴۰۹

ما حال خویش بی سر و بی پا نوشته ایم
روز فراق را شب یلدا نوشته ایم

قاصد به هوش باش، که بر یک جواب تلخ
عرض هزار گونه تمنا نوشته ایم

شیرین تر از حکایت ما، نیست قصه یی
تاریخ روزگار، سراپا نوشته ایم

روی نکو معالجه عمر کوته است
این نسخه از علاج مسیحا نوشته ایم

تحقیق حال ما ز نگه می توان نمود
حرفی ز حال خویش به سیما نوشته ایم

بر ما مسلم است که منشور راستی
بس واژگون تر از خط ترسا نوشته ایم

ما از خط پیاله و معشوق، نگذریم
درس صلاح تا به همین جا نوشته ایم

هر سو که کرده ایم روان کشتی امید
طوفان به باد و شور به دریا نوشته ایم

هر جادویی که کلک «نظیری » نموده است
خود کرده ایم باطل و خود وانوشته ایم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.