باز از جرم شکایت ناامید از رحمتم
گفته ام کفری و اکنون بدترین امتم

ناز من دارد ملالی سایه ام خصم من است
در دل خود خوارم و در چشم خود بی عزتم

گرچه در ظاهر دلم اظهار طاقت می کند
لیک پنهان بر سر جنگ است با من طاقتم

می نویسم خط بیزاری دل پرشکوه را
با هوس پیوند دارد، نیست با او نسبتم

عالمی از رنجشم راه حکایت یافتند
از نکوخواهان دگر در زیر بار منتم

من که جا یابم برش، با رشک اغیارم چه کار
این چنین دایم در آتش از دل پرغیرتم

نیست از رنجش «نظیری » گر شکایت می کنم
عندلیبم ناله کردن هست رسم و عادتم