هوش مصنوعی: این شعر با لحنی انتقادی و عتاب‌آمیز، به شخصی خطاب شده که با وجود داشتن استعداد و توانایی‌های فراوان، به هوس‌رانی و بی‌بندوباری روی آورده است. شاعر از او می‌نالد که چرا با وجود برخورداری از موهبت‌های الهی، راه نادرست را انتخاب کرده و به جای تقوا و پرهیزگاری، به عیاشی و شوخی‌های نابجا پرداخته است. همچنین، از بی‌وفایی و ساده‌لوحی او انتقاد می‌کند و تأسف می‌خورد که چرا در مجامعی حاضر می‌شود که ارزشی برای او قائل نیستند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتقادی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۴۹۴

به دست طبع عنان داده ای دریغ از تو
به چنگ صد هوس افتاده ای دریغ از تو

حریف نغمه مستان و صحن بستانی
نه مرد سبحه و سجاده ای دریغ از تو

ز عیش های صبوحی به دامن عصمت
چه داغ شرم که ننهاده ای دریغ از تو

به صیدگاه ضعیفان ز بازوی شوخی
چه تیر جور که نگشاده ای دریغ از تو

به گرد لاله لالی درین سرابستان
بگفت سوسن آزاده ای دریغ از تو

جمال موصلیان خوی کوفیان داری
نه در دیار وفا زاده ای دریغ از تو

به ناز کشته ای و بر مزار کشته خویش
تحیتی نفرستاده ای دریغ از تو

زمام شرم به یک جرعه می دهی از دست
سبک وقار و تنک باده ای دریغ از تو

فسون عشوه اثر زود می کند به دلت
به هیچ رام شوی، ساده ای دریغ از تو

به مجمعی که به پروانگی نیرزندت
چو شمع تا سحر استاده ای دریغ از تو

به هر حدیث «نظیری » عتاب می ورزی
به کین اهل دل آماده ای دریغ از تو
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.