هوش مصنوعی: این متن شعری است که بر بی‌ثباتی دنیا و گذرا بودن زندگی تأکید دارد. شاعر توصیه می‌کند که به دنیا وابسته نشویم، از لحظات لذت ببریم و به عشق و معنویت بپردازیم. همچنین، از اتلاف وقت بر سر چیزهای بی‌ارزش پرهیز داده و بر نکویی و کارهای نیک تأکید می‌شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به می و معشوقه ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر نامناسب تلقی شود.

شمارهٔ ۵۱۶

دل بر این ناخوش آشیانه منه
چشم بر شفقت زمانه منه

ناگهان می زنند طبل رحیل
رخت خود جز بر آستانه منه

تا کفافی و شاهدی باشد
پای بر آستان خانه منه

بدره تا دست در میان دارد
باده و چنگ بر کرانه منه

می و معشوقه شبانه خوش است
نان و پیه آبه شبانه منه

مرغ دل دار از قفس آزاد
بر در خانه آب و دانه منه

گوش بر نغمه اغانی نه
چشم بر جرعه مغانه نه

دیر یا زود می رسد روزی
بر جهان قحط جاودانه منه

هرچه دستت دهد نکویی کن
عذر پیدا مکن بهانه منه

اثر زندگی به گور فرست
از پی مردگی نشانه منه

عشق همراه برنمی تابد
پای در ره به جز یگانه منه

با «نظیری »نشین و وعظ شنو
گوش بر هرزه و فسانه منه
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.