۳۲۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۵۳۹

کمند عشوه گشادی و فتنه سر دادی
هزار عربده را سر به بحر و بر دادی

روان و روح به خود انس داده را جوییم
ز حجره راندی و تن در قفای در دادی

به دوری تو دل و صبر ما نمی ارزند
مرا به دست رفیقان بی جگر دادی

به فهم و خاطر زیرک ظفر میسر نیست
به کار پرخطر اسباب مختصر دادی

چسان به سر نرود دود و مضطرب نشوم
که ره چو شعله خارم به نیشتر دادی

ز تلخی تو کنم شکوه تا نداند کس
که زهر در قدحم کردی و شکر دادی

مرا که درد صبوح و می شبانه نساخت
سرشگ نیم شب و ناله سحر دادی

اگر چه قیمت پروانگی وصلم نیست
وظیفه غم و ادرار چشم تر دادی

به ذره ذره ام از مهر تست زناری
چو کوهم ارچه ز سر تا به پا کمر دادی

هنوز دعوت حلوای بوسه در راهست
ز خط و لب نمک و تره ماحضر دادی

به این جمال «نظیری » کسی حدیث نگفت
قمر ز عقرب و یوسف ز چاه بر دادی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.