روا داری که بی روی تو باشم
ز غم باریک چون موی تو باشم

همه روز و همه شب معتکف‌وار
نشسته بر سر کوی تو باشم

به جوی تو همه آبی روانست
سزد گر من هواجوی تو باشم

اگر چشمم ز رویت باز ماند
به جان جویندهٔ روی تو باشم

اگر زلفین چوگان کرد خواهی
مرا بپذیر تا گوی تو باشم

به باغ صحبتت دلشاد و خرم
زمانی بر لب جوی تو باشم

نگارینا تو با چشم غزالی
رها کن تا غزل‌گوی تو باشم

«سنایی غزنوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir