هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از رهایی از غم و رسیدن به شادی و سرور از طریق عشق و معرفت الهی سخن می‌گوید. او از نوشیدن می‌هایی که غم را از جانش کم می‌کند و از همراهی با بزرگان عرفان مانند بایزید بسطامی و ابراهیم ادهم یاد می‌کند. شاعر به دنبال رسیدن به حقیقت و شادمانی روح و جان است.
رده سنی: 18+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات و مفاهیم عرفانی دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد یا نیاز به توضیحات بیشتری داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۲۵۳

مسلم کن دل از هستی مسلم
دمادم کش قدح اینجا دمادم

نه زان می‌ها کز آن مستی فزاید
از آن می‌ها که از جانم کم کند غم

حریفانت همه یکرنگ و دلشاد
چو بسطامی و ابراهیم ادهم

جنید و شبلی و معروف کرخی
حبیب و آدم و عیسی مریم

می شوق ملک نوش از حقیقت
که تا گردد دل و جان تو خرم
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.