هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عذاب و درد فراق معشوق سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که با صلح و آشتی، شادی را تجربه کند. او از شب‌های بی‌خوابی و یاد معشوق در هنگام نوشیدن شراب می‌گوید و امیدوار است که شبی معشوق حاضر شود تا او شبی روشن و پر از نور را ببیند. شاعر از غم فراق و سوزش دل و جان خود سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عاطفی عمیق و احساساتی مانند عشق، فراق، و غم است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب و مفاهیم مرتبط با آن ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۶۶
تا کی ز تو من عذاب بینم
گر صلح کنی صواب بینم
شبگیر ز خواب سست خیزم
آن شب که ترا به خواب بینم
یاد تو خورم به ساتکینی
جایی که شراب ناب بینم
امشب چه بود که حاضر آیی
تا من به شب آفتاب بینم
تا کی ز غم فراق رویت
جان و دل خود کباب بینم
گر صلح کنی صواب بینم
شبگیر ز خواب سست خیزم
آن شب که ترا به خواب بینم
یاد تو خورم به ساتکینی
جایی که شراب ناب بینم
امشب چه بود که حاضر آیی
تا من به شب آفتاب بینم
تا کی ز غم فراق رویت
جان و دل خود کباب بینم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
