گداخت آتش عشق تو مغز جان مرا
گشود درد تو طومار استخوان مرا

نه آنچنان ز غمت روزگار من تلخ است
که آورد به زبان غیر، داستان مرا

ز بسکه یافته ام فیض ها ز تنهایی
ندیده است کسی با اثر فغان مرا

چنان ز غیر تو ای بی وفا گریزانم
که در ره تو نگیرد کسی نشان مرا

ز من نماند به غیر از غبار دل واعظ
ز بس گداخت غمش جسم ناتوان مرا