۱۸۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۷۱

منزل کناره کرده، ز راه عبور ما
صحرا به تنگ آمده از دست شور ما

از بس نمانده است ز ما هیچ در میان
یاران کنند غیبت ما در حضور ما

اشکم بدیده از دل پرسوز چون رسد؟
توفان چو شعله خشک شود در تنور ما

با داغ دل، چو لاله سراپا شکفته ایم
نتوان شناختن ز غم ما سرور ما

واعظ، گمان قوت دین گر بری بخویش
دل برگرفتنست ز خود سنگ زور ما
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.