سامان حرف و صوت ندارد بیان ما
فردیست از کتاب خموشی زبان ما

مد نگاه عجز بود رمح جانستان!
کی میبرند صرفه ز ما دشمنان ما

از ما شکستگان به حذر باش، زانکه ما
تیغیم و همچو شیشه شکستن فسان ما

رنگ شکسته عرضه احوال عاشق است
حاجت به گفتگو نبود در میان ما

از اشتیاق آن برو آغوش، دور نیست
بیرون دود ز خانه خود گر کمان ما

واعظ، طریق مقصد ما راه باطنست
گردیده خامشی جرس کاروان ما