تو صاف باش و، مزن حرف دردنوشی ما
که به ز بار علایق سبو بدوشی ما

توان ز جوش مریدان به گرد ما دانست
ز خارخار هوس بوده شال پوشی ما

کسی چو نیست خریدار جنس ما جز ما
شده است آینه دکان خودفروشی ما

ز دستکاری دوران، ز هم نمی پاشیم
که جلد نسخه ما گشته پوست پوشی ما

چنان ز شوق ادا فهمی تو میبالم
که رفته رفته سخن میشود خموشی ما

کنیم ساز عمل قول تا به کی واعظ
کنون بود سخن ما، سخن نیوشی ما

«واعظ قزوینی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir