۱۵۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۳۶

چگونه سوی تن از شرم باز میگردد
کفی که بهر گرفتن دراز میگردد

جهان هستی، اگر هست این که من دیدم
چرا نفس چو فرورفت، باز میگردد

مکن بدشمن سرکش ملایمت که بشمع
زبان شعله ز نرمی دراز می گردد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.