۱۵۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۳۲

دردمندان، بسکه رم از خودنمایی میکنند
ناله های ما تلاش نارسایی میکنند

نیک و بد را باهم الفت نیست بیش از یک دو روز
درد و صاف باده زود از هم جدایی میکنند

چون نفس هرکس که از میگریزد یار ماست
دشمنند آنان که با ما آشنایی میکنند

ای که از جمعیت زر میکنی چون شعله رقص
این شررها آخر از آتش جدایی میکنند

عرصه گیتی،بود مانند فانوس خیال
هر زمان در وی گروهی خودنمایی میکنند

میکنم از شکوه منع خویشتن واعظ، ولی
در شکایت، ناله ها، خوش بیحیایی میکنند!
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.