هوش مصنوعی:
نویسنده در این متن از دشواری‌های نگارش و تأخیر در پاسخگویی به نامه‌ها می‌گوید. او بیان می‌کند که به دلیل مشکلات و مشغله‌های روزمره، نتوانسته است به موقع پاسخ دهد و از این بابت احساس ناتوانی می‌کند. همچنین، او از آرزوهای بربادرفته و ناکامی‌های خود سخن می‌گوید و در نهایت تصمیم می‌گیرد با وجود تمام مشکلات، نامه را به پایان برساند.
رده سنی:
18+
این متن به دلیل استفاده از زبان ادبی پیچیده و مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی، برای مخاطبان با سطح درک و تجربه‌ی زبانی بالاتر مناسب است. همچنین، درک کامل آن نیازمند آشنایی با اصطلاحات و سبک‌های ادبیات کلاسیک فارسی است.
شمارهٔ ۶۶ - به میرزا عبدالوهاب پسر محمدحسین خان کاشی نگاشته
چون آفتاب سلیقه ام از تصریفات دوران بر لب بام است و صبح خط و ربطم از تقالیب روزگار سفله پرور مودی به شام. هر اوقات نگارش جواب رقیمه سرکارم به خیال گذشت دست تشویر چنگ در گریبان انفعال زده که خزف به رسته جوهریان بردن و گرگ به معرض جمال یوسف آوردن از انصاف و کاردانی دور است. لاجرم به دفع الوقت گذرانیده مگر حواسی و دماغی دست داده نوعی که خاطر خواه دل است و ضمیر آن مطاع بدان سیاق مایل، سطری دو متضمن شطری... مرسول خدمت دارم، مصرع: بسوختیم در این آرزوی خام و نشد، اندیشه کردم که اگر ذریعه نگاری را معلق به فراغ و حصول دماغ نمایم، عمر به پایان خواهد رسید و نامه عنوان نخواهد شد نپسندیدم زیاده بر این شیوه تقاعد مسلوک و عرض حالی که غایت آمال است در آن حضرت متروک ماند، کام ناکام پائی بسته و دستی گشاده به این خط خام و ربط ناتمام، تصدی این مخالصت نامچه نمودم، الی آخره.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷ - به مرحوم میرزا عبدالوهاب نگاشته
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
