از دیده چکد قطره خون جگر ما
خون جگر آویزه چشمان تر ما

عزم سفر کوی تو داریم و نباشد
جز لخت جگر توشه راه سفر ما

ماییم همان نخل که در دامن اطفال،
با سنگ فرو ریخته باشد ثمر ما

رمزی بود از آب حیات و دل ظلمت
در تیره شبان گر نگری چشم تر ما

با آن که بلند است تو را کوکب مسعود،
اندیشه کن از شعله آه سحر ما

این گونه که عشقم ز خودی خانه بپرداخت
روزی تو درآیی که نباشد اثر ما

افسر، به حریم در آن دوست رسیدیم
بد خضر در این راه همی راهبر ما

«افسر کرمانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir