هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق و اشتیاق به معشوق، رهایی از حجاب‌های ظاهری و معنوی، و درد و رنج عشق سخن می‌گوید. شاعر از آفتاب و آینه به عنوان نمادهایی از معشوق استفاده می‌کند و به دیوانگی ناشی از عشق و تشنگی روح اشاره دارد. همچنین، از غم و اشک به عنوان عناصر جدایی‌ناپذیر از عشق یاد می‌شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، استفاده از استعاره‌های پیچیده و احساسات شدید ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۲۸

ای آفتاب از مه رویت در التهاب
آیینه تو ساخته، خاکستر آفتاب

ما بی حجاب، روی تو دیدیم و عاشقیم
اندر میان ما و تو، کی سد شود، حجاب

اندر خمار تیره دلی چند سر کنم
ساغر به کف بگیر و برافکن ز رخ نقاب

دیوانه آن که نیستش اندر سرا، پری
دیوانه تر کسی که نبیند پری به خواب

از شعله، شعله غم و از دجله، دجله اشک
سرتا به پا در آتش و پا تا به سر در آب

ما، در هوای چشمه حیوان لعل دوست،
مانند تشنه ایم، که بفریبدش سراب

خوش مجلسی است با غم جانانه، افسرا
خون دلم شراب و نوای دلم رباب
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.