هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از دل تنگ و امید فراخ خود می‌گوید که مانند قالب بی‌جانی است که شاید به کار جانان بیاید. او خود را مانند ورق طلا توصیف می‌کند که رنگش طلایی است، اما از غم دوست زرد و ضعیف شده است. شاعر از هوای دلسوخته‌اش می‌پرسد که از بسمه چه می‌خواهد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و غمگین است که درک آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شعری کلاسیک ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
بخش ۴۴ - صفت باسمه چی
از بسمه چی ای دلم هواییست
چون باسمه رنگ من طلائیست
شد زرد و ضعیف از غم دوست
هم چون ورق طلا مرا پوست
شاید آید به کار جانان
این خسته که قالبی ست بیجان
دل تنگ و امید دل فراخست
چون قالب او هزار شاخ است
چون باسمه رنگ من طلائیست
شد زرد و ضعیف از غم دوست
هم چون ورق طلا مرا پوست
شاید آید به کار جانان
این خسته که قالبی ست بیجان
دل تنگ و امید دل فراخست
چون قالب او هزار شاخ است
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۴۳ - صفت حکاک
گوهر بعدی:بخش ۴۵ - صفت اتوکش
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
