هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق و عاشقی، وفاداری و بیداد، و آرزوی وصال معشوق سخن می‌گوید. او خود را گدایی بی‌زر و سیم توصیف می‌کند که به دنبال یاری همچون پادشاهی سیمین رکاب و زرین عنان است. همچنین از ناامیدی‌ها و امیدهایش در راه عشق می‌گوید و اشاره می‌کند که معشوقش نه نام و نشان او را می‌پرسد و نه به دنبال بی‌نام و نشانی‌هاست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و غنایی است که درک آن به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد. همچنین استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲

به سر دارم هوای سجده خاک آستانی را
که شاهانند آنجا بنده کمتر پاسبانی را

گدای بی زر و سیمم که با خود یار می خواهم
شه سیمین رکابی خسرو زرین عنانی را

به پیری بر جوانی عاشقم کز عاشقان دارد
چو من هر گوشه پیری را چو خود هر نوجوانی را

نچیدم میوه ای از باغ وصل او چو من هرگز
نشد بی حاصلی حاصل ز باغی باغبانی را

نشان سازد دل و جان منش هر جا فلک بیند
بت مژگان خدنگی دلبر ابرو کمانی را

وفا می ورزم و بیداد می بینم به امیدی
که روزی مهربان بینم بخود نامهربانی را

نمی پرسد نشان و نام من آن مه رفیق اما
که می پرسد نشان و نام بی نام و نشانی را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.