اگر رخ تو بدین دست دلبری کندا
به مهر خود مه و خورشید مشتری کندا

از آن دو جادوی بیمار صد چو جالینوس
به یک کرشمه ی جان تاب بستری کندا

دو چشم کافرت ار خون عالمی بخورند
نه شه نه مفتی اسلام داوری کندا

ز روی شرم به زیر افکند سر اول پی
اگر بر سرو تو شمشاد همسری کندا

تو خود بری به دهان جام و رنه باده ی تلخ
کجا به آن لب نوشین برابری کندا

سرم به پای تو ساید به وقت جان سپری
گرم ستاره ی مسعود رهبری کندا

به بوی قرب درت زنده ام ولی غم هجر
ز جان خویشتنم هر زمان بری کندا

مگر کند فلک از رشک کام عیشم تلخ
مرا که تنگ دهان تو شکری کندا

ز صاف و درد صفایی دهن نیالاید
گرش تو ساقی و لعل تو ساغری کندا