هوش مصنوعی: این شعر بیانگر غم و اندوه شاعر از فراق معشوق و رنج‌های عاشقانه است. شاعر از اشک‌های بی‌پایان، طوفان غم، و زخم‌های دل سخن می‌گوید و به زیبایی معشوق و تأثیر آن بر روح خود اشاره می‌کند. همچنین، در بخشی از شعر به مسائل عرفانی و انتقاد از زاهدان ظاهربین پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق، غم‌انگیز، و برخی مفاهیم عرفانی و انتقادی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات انتزاعی و احساسی نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۲

گر بدین سان اشک بارد دیده در دامان مرا
غرق گردد بی خبر زورق در این طوفان مرا

تا رود جویی ز هر سو نیست ممکن ضبط اشک
ورنه بحر انگیختن از خون دل مژگان مرا

خواستی پایم غمت را ورنه در یک چشم زد
لطمه ی این سیل برکندی ز جا بنیان مرا

در فراقت غنچه سان خونین درونم بنگری
همچو گل گر بازبینی با لب خندان مرا

بی نگارستان رویت ای نگار دل فریب
باز کی گردد دل از گشت نگارستان مرا

مفتی اسلامیان هر کفر من محضر نوشت
نیست هرگز نقص دین انکار این شیطان مرا

حکمت آل رسول از حرفت اهل اصول
فرق افزون از قوانین است با قرآن مرا

عارفان مغز جوی و زاهدان پوست بوی
ساخت روشن امتیاز مردم ازحیوان مرا

گر صفایی گفته اند از عشق ترکان توبه کرد
نیست غم کو بسته باشد حاسد این بهتان مرا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.