هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، می‌نوشی، توبه، و رضایت از قضا و قدر الهی می‌پردازد. شاعر از لذت نوشیدن شراب و بی‌اعتنایی به توبه سخن می‌گوید و از فضل و کرامت الهی طلب بخشش می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند غرور، رنج، و رضایت از زندگی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و اشاره به مصرف شراب است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد. همچنین، درک عمیق این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات و فلسفه عرفانی دارد.

شمارهٔ ۹۶

زاهد مرا که بی می و شاهد حضور نیست
تکلیف توبه چیست اگر حکم زور نیست

من نفی رنج را به ضرورت خورم شراب
در نهی بالضروره نزاعی ضرور نیست

کوثر بود از آن تو ساغر از آن من
و ز سهم خود نفور کس الا کفور نیست

روزی مبرده رشک به عیش مدام ما
می خوشگوارتر ز شراب طهور نیست

ما می کشیم ساغر و داریم اعتراف
و آن باده نیز قسمت اهل غرور نیست

یا رب بود که باز کرامت کنی به ما
وین مکرمت زخلق کریم تو دور نیست

بخشی به رغم مفتیم آرامگه ارم
هر چند بنده درخور حور و قصور نیست

با پیل برزنم اگر آید نوید عفو
اما در انتقام توام تاب مور نیست

با صد جهان گناه صفایی به فضل دوست
با کم ز طول برزخ و عرض نشور نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.