هوش مصنوعی: این شعر از عشق و شادی‌های ناشی از وصال معشوق سخن می‌گوید. شاعر از رسیدن بهار و شادی‌های آن، همچنین از عشق و اشتیاق به معشوق و رنج‌های هجران می‌گوید. در نهایت، از رسیدن به وصال و شادی‌های آن سخن می‌راند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای درک کامل، نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی داشته باشد.

شمارهٔ ۲۱۴

چون صبح عید هفتم ماه رجب رسید
از شش طرف نوید هزاران طرب رسید

دل گفت جان به مقدم او کن فدا که باز
غارتگر عجم شه ی ترکان عرب رسید

سرگرم قتل کیست که چون مهر بامداد
با جامه ی غضب همه تن در غضب رسید

بهر اسیری دل و داغ درون من
با طره ی به تاب و عذاری به تن رسید

بستم زبان شکوه به شکرانه ی وصال
زان غم که در فراق تو هر روز و شب رسید

صبح و صال قصه نرانم زشام هجر
کاین یک شکنجه آمد و آن یک تعب رسید

دیگر ره از مشاهده دل زنده شد مرا
هر چند در مجاهده جانم به لب رسید

بر نخل نازت از شکرین بوس های تر
کو زهر خود چسود که ما را طلب رسید

تکیف می مکن به صفایی کش این دو روز
بی می ز لعل یار نشاطی عجب رسید
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.