هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق و دل‌بستگی شدید به معشوق سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر و استعاره‌های مختلف مانند عقرب و مار، زلف و طره، خال و خط، و عناصر طبیعت مانند گل و آتش، احساسات خود را بیان می‌کند. او از رنج‌های عشق و ناکامی‌های خود می‌گوید و زیبایی‌های معشوق را با توصیفات شاعرانه به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی دارد. همچنین، برخی تصاویر مانند مار و عقرب ممکن است برای مخاطبان جوان تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۲۲۴

هر شب از یاد زلف و طره ی یار
پر بود بسترم ز عقرب و مار

دل ز مژگان و سینه ام ز ابروی
همه شمشیر بار و پیکان زار

زیر و بالا بلند و پست نگر
خال و خطش قرین زلف و عذار

خال مشکین و چهر گلشن سیر
زلف پرتاب و خط سوسن سار

سر موری فتاده در برگل
دم ماری نهاده بر سر خار

یا خلیلی طپیده در آتش
یا کلیمی گرفته در کف مار

هندویی دست بسته با زنجیر
و آفتابی نشسته در زنجار

چهر او بین اگر ندیدستی
آتش سرد و آب آتشبار

لب و دندان او مگو به مثل
در خندان و لعل شکر خوار

نقل شور و شراب شیرین است
امتحان را چشیده ام صد بار

تا صفایی اسیر عشق نشد
نشد از بخت خویش برخوردار
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.