هوش مصنوعی: شاعر در این متن عاشقانه، از عشق عمیق خود به معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که تمام دنیا را فدای او کرده است. او از رنج‌های عشق و فداکاری‌های خود می‌گوید و تأکید می‌کند که حتی عذاب دوزخ در مقابل عشق معشوق برایش بی‌اهمیت است. شاعر همچنین از تنهایی و حسرت‌های خود سخن می‌گوید و اظهار می‌کند که بدون معشوق، زندگی برایش بی‌معناست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به کار رفته نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۲۶۵

ترا تا از دو عالم برگزیدم
دو عالم را قلم بر سر کشیدم

به سودای غمت در رستهٔ عشق
دلی بردم جهان ها جان خریدم

عذاب دوزخش نارد تلافی
دمی کز لعل سیرابت مکیدم

شراب کوثرم زهر است درکام
لبی تا طعم این شکر چشیدم

به جنات جنان نارم مقابل
گلی کز گلشن چهر تو چیدم

زمانی سیر صیادم هوس بود
عبث از صیدش این ساعت رمیدم

پی رفع گمان ها بود چندی
اگر پای از سر کویت کشیدم

نبودم با خیالت گر هم آغوش
چرا در کنج تنهایی خزیدم

ز تاب زلف و چهرت شاهدستی
بدین روز سیه موی سفیدم

صفایی عشق را باید بسی شکر
اگر در راه او سازد شهیدم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.