ندانمش که به گردون چگونه بگذارم
دلی که برد نهانی ز کف پری دارم

مرا که از دو جهان نیست غیر جان و تنی
بدین بضاعت اندک ترا طلبکارم

من گدا که به کف جز غمیم وافر نیست
هوای صحبت شاهی عجب به سر دارم

ز غم گذشته متاعی جز اشتیاقم چیست
که بی بها من مسکین ترا خریدارم

به یمن عشق به دوشم ز تست منت ها
که از غم دو جهان ساختی سبکبارم

ز آشیان و قفس فارغم بحمدالله
به قید حلقه ی این دام تا گرفتارم

مجال گفتن رازت که بازگویم کو
ببست نطق تو محکم زبان گفتارم

شکنجه ذقن و زلف و چشم و چهر تو برد
خیال عاقل و مجنون و مست و هشیارم

مرا به خواب هم امکان دیدن تو نماند
که راه خواب ببستی ز چشم بیدارم

تو خود به کار صفایی عنایتی فرمای
که رفت کار من ازدست و دست از کارم

«صفایی جندقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir