هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر درد فراق و عشق بی‌پایان شاعر به معشوق است. شاعر با تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، وفاداری خود را به معشوق نشان می‌دهد و تأکید می‌کند که حتی یک خار هم در وادی عشق معشوق وجود ندارد. او از رضایت معشوق به عنوان تنها آرزو یاد می‌کند و عهد می‌بندد که برخلاف نظر معشوق عمل نکند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.

شمارهٔ ۲۸۹

سرشک دیده اگر رشک آب جو نکنم
به خاک پای تو تحصیل آبرو نکنم

نشان خاک درت بر جبین من پیداست
به آب چشمش اگر پاک شست و شو نکنم

مرا به وادی عشق تو نیست یک سر خار
که هر دقیقه به دل صد رهش فرو نکنم

اگر به هجر نباشد مرا امید وصال
خدا گواست که جز مردن آرزو نکنم

مرا رضای تو باید به سهو اگر کاری
خلاف رای تو کردم دگر بگو نکنم

خبر ز راز من ای خامه می بری به رقیب
گناه من که دگر با توگفتگونکنم

به عشق دوست مرا از قدیم الفت هاست
به حکم عقل نوآموز ترک او نکنم

کجا بر آن سر زلف دو تا زنم دستی
اگر به پای تو بالای خود و تو نکنم

هزار چاک به دامان تقویم نگری
اگر به تار ریا دم به دم رفو نکنم

درست نیست صفایی مرا به کیش وفا
هر آن نماز که با خون دل وضو نکنم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.