هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از زبان شاعری است که از درد هجران و بی‌وفایی معشوق شکایت می‌کند. او از باد صبا می‌خواهد پیام دلشکستگی‌اش را به معشوق برساند و از سخت‌دلی و بی‌رحمی او گله می‌کند. شاعر با تصاویری مانند شکستن سبو، طناب مرگ و زخم دل، عمق رنج خود را بیان می‌کند و در نهایت به ناتوانی در برابر عشق و تسلیم در برابر معشوق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه پیچیده، درد هجران و مفاهیم عمیق احساسی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین استفاده از استعاره‌های سنگین مانند 'طناب مرگ' و 'زخم دل' ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۳۹۲

راه دیار یا مرا ای صبا بپوی
از تاب هجر و حسرت وصل منش بگوی

کای سست عهد ماه ستمکار کند مهر
وی سخت خشم یار دلازار تند خوی

ای شاه زود رنج من ای یار دیر صلح
ای ماه مهر سوز من ای ترک جنگجوی

یار رقیب بازم و شاه عدو نواز
ترک بهانه سازم و ماه لطیفه گوی

دانی شکستگی دل از حسرتم اگر
وقتی به تجربت زده ای سنگ بر سبوی

نزدیک شد به گردن جانم طناب مرگ
تا دورم از کشاکش آن زلف مشکبوی

زد زخمه ی فراق تو زخمی بدل مرا
کز تار موی و سوزن مژگان سزد رفوی

عشق تو و تن من باد وزان و خاک
شوق تو و دل من آب روان و جوی

با فر عشق کش همه شاهان گدای در
شد جان و سر به کوی تو کمتر ز خاک کوی

یکبار در تو آه صفایی اثر نکرد
آه از دلت که سخت تر از آهن است و روی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.