هوش مصنوعی: در این متن، شاعر از عشق و هوس به یار سخن می‌گوید و بیان می‌کند که تنها گرسنگان عشق می‌توانند ارزش نعمت‌های یار را درک کنند. او تأکید می‌کند که یار، نعمتی بی‌نظیر در هر دو عالم است و تنها کسانی که تشنه‌ی عشق‌اند، قدر او را می‌دانند.
رده سنی: 16 سال به بالا این متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد.

رباعی شمارهٔ ۲۱۲

خواندیم گرسنه ما ز دل یار هوس
سیر از چو تویی بگو که یا رد شد پس

تو نعمت هر دو عالمی به نزد همه کس
قدر چو تویی گرسنه‌ای داند و بس
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
# عشق و عرفان
۳۹۰ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۱۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.