هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و وصال معشوق سخن می‌گوید و از تشبیهاتی مانند شمع، پروانه، چراغ و مشعله استفاده می‌کند تا احساسات خود را بیان کند.
رده سنی:
16 سال به بالا
این متن حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و تشبیهات ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک و مفاهیم شعری دارد.
رباعی شمارهٔ ۲۱۶
شمعی که چو پروانه بود نزد تو کس
نتوان چو چراغ پیش تو داد نفس
با مشعلهٔ عشق تو با دست عسس
قندیل شب وصال تو زلف تو بس
نتوان چو چراغ پیش تو داد نفس
با مشعلهٔ عشق تو با دست عسس
قندیل شب وصال تو زلف تو بس
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۱۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
