چون صدر دین امام مبین مقتدای راد
دل سان وحید در صف کرببلا فتاد

آمد به خیمگه پی بدرود اهل بیت
تسکینشان به صبر و تسلی به اجر داد

هم در وداع حمد خدای مجید کرد
ز آن پس زبان به نعت رسول امین گشاد

پس بر فزع وعید و مالی بزرگ راند
بر صابری نوید ثوابی شگرف داد

بگشود عقد خاطر و بربست رای حرب
دل سرد از جدایی و جان گرم بر جهاد

پا در رکاب سخت و لگامش به دست سست
پهلو نبی برابر آن ناکسان ستاد

اتمام حجت از همه در کرده گفت پس
هان ای سر سپه پسر سعد شوم زاد

بیگانه ز آشنای قدیمی کرانه جوی
درباره منت چه شد آن مایه اتحاد

چون شد که سال های درازت زیاد رفت
آن دعوی ارادت و آن لاف اتحاد

عزمت چرا سوابق صحبت به پا فکند
حزمت چرا سو الف الفت ز کف نهاد

تعریف جاه و منصب و مالت گر از غرور
یک باره رفت آیت قربی چرا ز یاد

با ما مصاف و لاف مسلمانی ای عجب
لعنت بر این نفاق کند شرک و ارتداد

گفتم هر آنچه قابل آنی ولی چه سود
اندرز من به گوش قبول تو بود یاد

برداشت هر که کامت و نافت هر آنکه چید
بالفطره کاش دست و زبانش بریده باد
چار اسبه رو به آتش ممدود می روی
هشدار هان که پشت به مقصود می روی

«صفایی جندقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir