داغ ملاباشی آن دانشورم
سوخت دل در سینهٔ غم‌پرورم

ریخت بر خاک هبا آب نشاط
داد بر باد هدر خاکسترم

برد از جان غم آگین رنگ جشن
کاست در تاب تحسر پیکرم

سال سوکش را یکی آمد به جمع
گفت باد ای خاک عالم بر سرم
۱۲۸۳ق