هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق به معشوق، زیبایی‌های طبیعت و احساسات شاعرانه سخن می‌گوید. شاعر از باد روح‌پرور، آب زندگانی، بوی عنبرین و نور چشمانش می‌گوید که همه نشانه‌هایی از عشق و معنویت هستند. همچنین، اشاره‌ای به ارزش سخن دوست و تفاوت آن با اشعار تکراری دیگران دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عرفانی و عاشقانه این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به درک ادبی بالاتری نیاز دارند.

شمارهٔ ۲۶ - شیخ سعدی فرماید

این باد روح پرور ازان کوی دلبرست
وین آب زندکانی ازان حوض کوثرست
در جواب او

چشمم زروی بند در ایدل منور است
وزبوی عنبرینه دماغمم معطرست

کمخاچه حاجتست برو پیچک طلا
معشوق خوبروی چه محتاج زیورست

درزی چو جامه دگمه نهادی بخانه آر
کاصحاب را دودیده چو مسمار بر درست

تن خوش شود زعلت سرما بپوستین
تشخیص کرده ایم و مداوا مقررست

در انتظار خلعت عیدی دو چشم من
چون گوش روزه دار بالله اکبرست

اکثر ازان بشعر کنم وصف نرمدست
کزهر چه میرود سخن دوست خوشترست

(قاری) نواست شعر تو همچون سجیف صوف
و اشعار خلق جمله چو مدفون مکررست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵ - خواجه حافظ فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷ - سلمان ساوجی فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.