هوش مصنوعی: این متن شعری است که از عشق، فراق و زیبایی‌های طبیعت سخن می‌گوید. شاعر از دل‌های بی‌قرار، گل‌های سرخ داغ‌دار، وصف جامه‌های اطلس و عنبرینه، و تصاویر زیبایی مانند طوطی و صوف سبز استفاده کرده است. همچنین، اشاراتی به فصل‌های مختلف و حالات روحی مختلف دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات و استعاره‌ها نیاز به دانش ادبی و تجربهٔ زندگی بیشتری دارد.

شمارهٔ ۵۳ - مولانا حافظ فرماید

دل ما بدور رویت زچمن فراغ دارد
که چو سر و پای بندست و چو لاله داغ دارد
در جواب او

دل ما بوصل ارمک زقبا فراغ دارد
که بدگمه پای بندست وز درز داغ دارد

شده ام بجیب اطلس شب عنبرینه گمره
مگر انکه کیف گلگون بر هم چراغ دارد

قد صوف راغکی بین بر صوف سبز طاقین
سری طوطی عجب اینکه زاغ دارد

زشبه عجیبم آید شده کوی جیب کمخا
نوسیاه کمبهابین که چه در دماغ دارد

زبهاری و گلی ا که عمامه کردو جامه
نه هوای سرد بستان نه هوای باغ دارد

بمصاف جامه پوشان بنگو بشاه اطلس
که زپوستین ابلق چه نکو الاغ دارد

بکول چو وقت سرما شده پشت گرم قاری
زهمه نمد فروشان جهان فراغ دارد
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۲ - و من نوادر طبعه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۴ - شیخ سعدی فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.