دوش بی روی تو آتش بسرم بر میشد
آبم از دیده همیرفت و زمین ترمیشد
در جواب او

جیب اطلس چو پر از کشمه عنبر میشد
جامها جمله ازان نفحه معطر میشد

سحر آشفته چو برخاستم از جامه خواب
جامه میجستم و دستار بهم بر میشد

در عروس تتق حجله نظر میکردم
پیش چشمم در و دیوار مصور میشد

علم زر بسر آنروز که دستار نمود
دید دل کش خرد و صبر در آنسر میشد

سوخته جبه شب برد وبمن گفت صباح
دوش بی روی تو آتش بسرم بر میشد

از سرم فوطه جدا مانده و بادم زده بود
وز دماغ آب همی رفت و زمین تر میشد

دیدم ایجامه سحر کوی گریبان ترا
سینه از مهر تو چون صبح منور میشد

ورق اطلس و والای تو دیدم قاری
پیش او دفتر گل جمله مبتر میشد