هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از درد فراق و اشتیاق به معشوق سخن می‌گوید. او از بی‌قراری، بی‌خوابی و تأثیرات عاطفی این دوری می‌نویسد. همچنین، تصاویری از طبیعت و عناصری مانند آب، آتش و باد برای بیان احساساتش استفاده شده است. در بخشی از شعر، شاعر به حالت خلسه‌وار و رویایی اشاره می‌کند که در آن اشیا و محیط اطرافش نمادین و معنوی می‌شوند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عرفانی و عاشقانه پیچیده است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از تصاویر و مفاهیم به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی بیشتری نیاز دارند.

شمارهٔ ۶۳ - شیخ سعدی فرماید

دوش بی روی تو آتش بسرم بر میشد
آبم از دیده همیرفت و زمین ترمیشد
در جواب او

جیب اطلس چو پر از کشمه عنبر میشد
جامها جمله ازان نفحه معطر میشد

سحر آشفته چو برخاستم از جامه خواب
جامه میجستم و دستار بهم بر میشد

در عروس تتق حجله نظر میکردم
پیش چشمم در و دیوار مصور میشد

علم زر بسر آنروز که دستار نمود
دید دل کش خرد و صبر در آنسر میشد

سوخته جبه شب برد وبمن گفت صباح
دوش بی روی تو آتش بسرم بر میشد

از سرم فوطه جدا مانده و بادم زده بود
وز دماغ آب همی رفت و زمین تر میشد

دیدم ایجامه سحر کوی گریبان ترا
سینه از مهر تو چون صبح منور میشد

ورق اطلس و والای تو دیدم قاری
پیش او دفتر گل جمله مبتر میشد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲ - مولانای رومی فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۴ - مولانا حافظ فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.