هوش مصنوعی: این متن شعری است که به زیبایی‌های عشق و وصال، تغییرات درونی و بیرونی ناشی از آن، و تأثیرات روحی و جسمی عشق بر فرد می‌پردازد. همچنین، به مفاهیمی مانند گذر زمان، تحولات شخصیتی، و جایگاه اجتماعی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۷۲ - خواجه عماد فقیه فرماید

تا دل سخن پذیر و سخن دلپذیر شد
جانرا ز وصل همنفسی ناگزیر شد
در جواب او

زآندم که در خریطه اطلس عبیر شد
خوشبوی گشت رخت و ببردلپذیر شد

گرمای گرم اگر نبود نیز داربه
تن را از وصل پیرهنی ناگریز شد

انکس که بر نهالی و کت خفت یکدمی
نگذشت هفته که ز اهل سریر شد

وان تن که او نیافت درین سرنخ نسیج
رختش بخلدسندس خضر حریر شد

از عشق وصل خرمی و چکمه و نمد
جبه جوان بر آمد و در پنبه پیر شد

دستار کوچک ار چه بزرگی بسر نهاد
هر کس که آن بدید بچشمش حقیر شد

از خرقه و عصا و کلاهی گزیر نیست
گیرم بترک شخص چو شیخ کبیر شد

قاری زیمن اطلس و کمخا جهان گرفت
آری گل از روایح گل چون عبیر شد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱ - شیخ سعدی فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳ - خواجه حافظ فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.