هوش مصنوعی: این متن شعری است که به زیبایی‌های ظاهری و گذرا اشاره دارد و تأکید می‌کند که هیچ چیز ماندگار نیست. شاعر از زیبایی‌هایی مانند گل‌ها، نقوش دلکش و پارچه‌های فاخر یاد می‌کند اما هشدار می‌دهد که این زیبایی‌ها زودگذر هستند و نباید به آن‌ها دل بست. همچنین، شاعر به پوشاندن حقایق اشاره می‌کند که سرانجام آشکار می‌شوند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در متن برای درک و تحلیل، نیاز به بلوغ فکری دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد. همچنین، برخی از اشارات غیرمستقیم ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۷۶ - امیر حسین دهلوی فرماید

چه پوشی پرده بر رویی که آن پنهان نمی‌ماند
وگر در پرده می‌داری کسی را جان نمی‌ماند
در جواب او

به نقش دلکش کمخا نگارستان نمی‌ماند
به روی مهوش والا گل بستان نمی‌ماند

به یاد شقهٔ خسقی شفق چندان که می‌بینم
به خسقی ماندش چیزی ولی چندان نمی‌ماند

نه تنها دیده مفتون به روی شرب حیران است
کدامین دیده کاندر روی او حیران نمی‌ماند

به رخت دسته نقش ارچه بود خوبی چو لاوَسمه
به شرب زرفشان و اطلس کمسان نمی‌ماند

غنیمت دان به گرما رختی از کتان چو می‌دانی
که بیش از پنج روزی رونق کتان نمی‌ماند

به روی مخفی کهنه مکن در بر لباس نو
چه پوشی پرده بر رویی که آن پنهان نمی‌ماند

ازین دست ار دهی قاری به گازُر جامه دل بر کن
ز رخت خود کزین جمله یکی را جان نمی‌ماند
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۵ - سید نعمت الله فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۷ - ناصر بخاری فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.