هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از خداوند طلب وصال و عمر جاودان می‌کند و سپس به توصیف زیبایی‌های طبیعت مانند باغ، بوستان، سنجاب، صوف سبز، عقیق، سبزه، آب روان و انار می‌پردازد. در ادامه، شاعر آرزوی لباسی نرم و نازک را دارد و آن را با مروارید مقایسه می‌کند. در نهایت، اشاره‌ای به گفته‌های قاری دارد.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم شعری و معنوی است که برای درک بهتر آن، مخاطب نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۲۰ - ایضا مولانا حافظ فرماید
وصال او زعمر جاودان به
خداوندا مرا آن ده که آن به
در جواب آن
خزو دیبا زباغ و بوستان به
نخ و کمخا زراغ و گلستان به
بر آن سنجاب صوف سبز صدبار
زروی سبزه و آب روان به
بصوف سبز گوئی کز عقیقست
دو صد بار از انار بوستان به
لباسی نرم و نازک در بر آور
که این آسایش از ملک جهان به
چو بینی بسته بر تنگ میگو
خداوندا مرا آن ده که آن به
بجامه همچو مروارید بخیه
ولیکن گفته قاری از آن به
خداوندا مرا آن ده که آن به
در جواب آن
خزو دیبا زباغ و بوستان به
نخ و کمخا زراغ و گلستان به
بر آن سنجاب صوف سبز صدبار
زروی سبزه و آب روان به
بصوف سبز گوئی کز عقیقست
دو صد بار از انار بوستان به
لباسی نرم و نازک در بر آور
که این آسایش از ملک جهان به
چو بینی بسته بر تنگ میگو
خداوندا مرا آن ده که آن به
بجامه همچو مروارید بخیه
ولیکن گفته قاری از آن به
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹ - ایضا خواجه حافظ فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱ - من ابکار افکاره
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
