۱۰۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۷ - مولانا عبیدزاکانی فرماید

افتاده بازم در سر هوائی
دل باز دارد میلی بجائی
در جواب او

دل بازکردست فکر قبائی
باصوف دارد روی صفائی

ارمک امیری صوفک نقیری
اطلس چوشاهی کاسر گدائی

یارست جبه اغیار تشریف
کین هست مخفی او خود نمائی

همتای کتان گو دلفریبی
مانند روسی گو جانفزائی

تا دور گشتست دستارم از سر
افتاده بازم در سر هوائی

ایمن زانبوه شد وزعمارت
هرکو زخیمه دارد سرائی

آنرخت قاری گو کز کم وذیل
دروی توانیم زد دست و پائی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶ - مولانا جلال طبیب فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸ - شیخ کمال الدین خجند فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.