بوقت بهاری بد این گفتگو
زنو بود آفاق در شست و شو

نسیمش زوالای باد صبا
شکوفه قلفی گلش جزم ولا

زخود پوستین میفکندند خلق
سلیمی ببر کرده بر جای دلق

در اطلس بقیقاج و سوزن جلنگ
چو بلبل که بر برگ گل ساخت چنگ

زدارائی و شرب گوئی جهان
شد از زیب و زبور همه گلستان

پر از پنبه دانه تگرگ بهار
ز حلاج بانگ پنک رعد وار

کمان حلاجیش قوس قزح
زدی چنگ در جامه دان فرح

زمین جملگی پرده زرنگار
مشلشل بدو سبز بد سبزه زار