هوش مصنوعی: شاعر از یار خود می‌خواهد که اگر نمی‌تواند با او باشد، او را رها کند و به حال خود بگذارد. شاعر خود را فردی ناسازگار و یار را فردی مصلح می‌داند که نمی‌تواند با او همراه شود.
رده سنی: 16 سال به بالا این متن دارای مفاهیم عاطفی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از واژگان و مفاهیم پیچیده‌تر شعر کلاسیک فارسی ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.

رباعی شمارهٔ ۳۱۷

گه یار شوی تو با ملامت‌گر من
گه بگریزی ز بیم خصم از بر من

بگذار مرا چو نیستی در خور من
تو مصلح و من رند نداری سر من
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
# جدایی و رهایی # عشق و رابطه
۳۵۴ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۱۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.