هوش مصنوعی: شاعر در این شعر عاشقانه، زیبایی معشوق را با عناصر طبیعی مانند ماه و ستارگان مقایسه می‌کند و عشق خود را به او ابراز می‌دارد. او از معشوق به‌عنوان موجودی بی‌نظیر یاد می‌کند که هیچ‌کس مانند او را ندیده است و عشق به او را تنها مذهب خود می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۱۴

به ما روز آور ای مه امشبی را
که سازیم از تو حاصل مطلبی را

چه جای زر دهم جان گر فروشند
وصال چون تو سیمین غبغبی را

سپاس ومنت ایزد را که فرمود
نصیب ما چو تو خوش مشربی را

نه کس روزی چو رویت دیده روشن
نه چون زلفت به تاریکی شبی را

چو تو فرزندی البته نیارند
گر آرند از بهشت ام و ابی را

چو رویت ماه بود ار داشت زلفی
چو زلفت کس ندیده عقربی را

گرم خوانند کافر یا مسلمان
که جز عشقت نگیرم مذهبی را

بلند اقبال از سعدی ندیدم
چو اقبال بلندت کوکبی را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.