هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا مانند ماه، مشک، نسیم سحر و خورشید، عشق و علاقه‌ی خود را به معشوق بیان می‌کند. او از بوی موی معشوق، شیرین‌زبانی و حضور همیشگی او در قلبش سخن می‌گوید.
رده سنی: 15+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده‌تر ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.

شمارهٔ ۱۲۴

نه مشک ختا بوی موی تو دارد
نه ماه سما حسن روی تودارد

نسیم سحر زنده ساز دلم را
از آن روکه بوئی ز موی تو دارد

ز شیرین زبانی بسی ناله چون نی
شکر هر دم از گفتگوی تو دارد

به دل هر که را آرزوئی است اما
دل من همین آرزوی تودارد

کجا ماه تابان ومهر درخشان
فروغی چوروی نکوی تو دارد

تو خورشید رو هر کجا رخ نمایی
چو حربا دلم رو به سوی تو دارد

کسی رابلند است اقبال چون من
که در روز وشب جا به کوی تو دارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.