از آن زمان که تو را شیوه دلبری گردید
قسم به جان تو دل از برم بری گردید

مگر به قد تو دل داشت الفتی ز ازل
که همچو قد تو شکلش صنوبری گردید

چه حکمت است که هر کس بدید چشم تو را
ز درد عشق تو بیمار بستری گردید

اگر که زلف تو داود نیست پس از چیست
که شغل او گه و بیگه زره گری گردید

هزار شکر که ما را ستم‌کشی است شعار
شعار تو به جهان چون ستمگری گردید

تو آن مهی که چو برداشتی ز چهره نقاب
خجل به پیش رخت مهر خاوری گردید

نه مشتری به رُخت شد همی بلند اقبال
ستاره روی تو را دید و مشتری گردید

«بلند اقبال»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir