هوش مصنوعی: این متن شعری است که به دل خطاب می‌کند و از آن می‌خواهد که از عشق نابجا و رفتارهای نادرست دست بردارد. شاعر به دل هشدار می‌دهد که خود را در معرض خطر قرار ندهد و از تقلید کورکورانه و تلاش‌های بی‌ثمر بپرهیزد. همچنین، نصیحت می‌کند که اگر درد عشق را تحمل می‌کنی، از درمان آن سخن مگو و به جای آن، صبر و تحمل پیشه کن. در نهایت، از دل می‌خواهد که بلندپرواز نباشد و به آرامش برسد.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات و توصیه‌ها نیاز به تجربه و درک بیشتری از زندگی دارد که معمولاً در سنین نوجوانی و بزرگسالی حاصل می‌شود.

شمارهٔ ۳۶۶

ای دل نیی عاشق برو بر خویشتن بهتان مزن
خود را سمندر نیستی بر آتش سوزان مزن

آتش زدی برخرمنم ز آن سوختی جان وتنم
بس کن به جا بنشین دمی بر آتشم دامن مزن

تو مرد این میدان نیی تو رستم دستان نیی
غازی مشوبازی مکن منداز گوچوگان مزن

بنگر به روی وموی اوجا گیرد درگیسوی او
اما نصیحت گوش کن خود را بدان مژگان مزن

گر زخمت از جانان رسد بر زخم خودمرهم منه
ور دردت از دلبر بود پس حرفی از درمان مزن

خواهی وصال یار را آسان مدان این کار را
پولاد بازو نیستی هی مشت بر سندان مزن

ای دل بلنداقبال شو بی فکروفارغ بال شو
بهر دونان دست طلب بردامن دونان مزن
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.