هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر از عناصر طبیعت مانند مو، ابرو، ماه، گل، سرو و... برای بیان عشق و شیفتگی خود استفاده می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم عرفانی مانند نار و نور، ذکر و هو، و صوفیان دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات عرفانی نیاز به درک و تجربه بیشتری دارد.

شمارهٔ ۳۹۷

ای قدم خم گشته تر ز ابروی تو
وی دلم آشفته تر از موی تو

معنی ز والقلم را یافتم
چون بدیدم بینی وابروی تو

آیه واللیل باشد بخت من
سوره والشمس آمد روی تو

خون به دل ماه از رخ نیکوی تو است
یا به گل سرو از قد دلجوی تو

چشم بندی می کنی یا ساحری
چنگل شیر است با آهوی تو

صولجان هر گه به کف گیری ز زلف
دل همی خواهد که گردگوی تو

عارفان در فکر نار ونورتو
صوفیان در ذکرهای و هوی تو

عاشقان را از سر شب تا به صبح
قصه ها از طلعت وگیسوی تو

درکلامم نیست الا وصف تو
درمشامم نیست غیر از بوی تو

ابرو باران خواست هر کس تخم کشت
کشت من شد سبز ز آب جویتو

صدهزاران منزل ار ره طی کنم
باز بینم هستم اندر کوی تو

مرحبا بر عشق وبرکردار عشق
چون منی راکرده هم زانوی تو

بردی از دست بلنداقبال دل
آفرین بر قوت بازوی تو
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.